Ik ben jarenlang doodsbang geweest om aan te komen. Aankomen voelde voor mij als falen. Afvallen was voor mij het enige wat ik wél leek te kunnen. Daar was ik goed in, daar blonk ik zelfs in uit. Het gaf me een goed gevoel als ik streng tegen mezelf was. Als het me lukte om mezelf allerlei lekkers te ontzeggen. 

Ken je dat: dat je er alles aan doet om de ander tevreden te stellen? Dat de ander eigenlijk altijd belangrijk is dan jijzelf. Dat je het moeilijk vind om zelf keuzes te maken, dus liever de ander een keuze laat maken? Dat je bang bent om anderen teleur te stellen? 

Het is de innerlijke strijd die niemand ziet. De innerlijke strijd die zo ontzettend veel pijn doet. De pijn. De schaamte. De gevangenis van de overtuigingen vanuit je verleden.

In de meeste eetstoornisbehandelingen is het een gangbare praktijk om cliënten wekelijks (en soms  nog vaker) te wegen. Deze benadering lijkt op het eerste gezicht logisch: je zou gewichtsveranderingen namelijk kunnen zien als belangrijke indicatoren zijn voor het herstelproces. Is dat echter wel zo?

Al zo lang ik het me kan herinneren heb ik last van sociale angst. Ik ben altijd bang geweest in sociale situaties. Bang om iets stoms te zeggen. Bang om überhaupt iets te zeggen. Bang om fouten te maken, om af te gaan of iets verkeerd te doen. Bang voor wat de ander van me zou vinden. 

Het is alweer even geleden dat ik wat persoonlijke updates met jullie heb gedeeld, dus leek het me wel weer tijd om dat te gaan doen! De afgelopen weken zijn nogal druk en chaotisch geweest. Het viel me een tijdje geleden op dat dit woorden zijn die ik de afgelopen twee jaar best vaak heb gebruikt. Grappig eigenlijk, als je beseft dat mijn leven jarenlang in het teken van controle heeft gestaan.

Het herstellen van een eetstoornis, ofwel voedings- en lichaamsgerichte coping, is een complex en uitdagend proces, waarbij het aangaan van angsten een centrale rol speelt. Mensen die lijden aan anorexia ervaren vaak diepgewortelde angsten met betrekking tot eten, gewichtstoename, controleverlies en lichaamsbeeld. Deze angsten vormen obstakels op de weg naar herstel en kunnen het proces bemoeilijken. In deze blog gaan we dieper in op waarom het aangaan van angsten zo moeilijk is en wat zou kunnen helpen om uit de cirkel van angst te stappen.

Soms ben ik nog steeds bang. Bang om uit te spreken wat ik echt verlang. Bang dat de ander mij zal afwijzen. Bang om te veel ruimte in te nemen.

Hoe ontstaat zelfstigma?

Eetstoornissen beïnvloeden niet alleen het individu, maar ook de mensen om hen heen, met name romantische relaties. Ik vind het dan ook belangrijk om de diepgaande impact van een eetstoornis (voedings- en lichaamsgerichte coping) op relaties en intimiteit uit te leggen, omdat een eetstoornis natuurlijk over veel meer gaat dan alleen de strijd rondom voeding, gewicht en lichaamsbeeld.

Het herstel van een eetstoornis (voedings- en lichaamsgerichte coping) is een uitdagende reis die niet alleen de persoon met de stoornis beïnvloedt, maar ook de mensen om hen heen. Vrienden en familie spelen een cruciale rol in het bieden van ondersteuning en hulp tijdens dit proces. In dit blogartikel zal ik een aantal effectieve manieren delen die kunnen helpen om iemand te ondersteunen die worstelt met een eetstoornis.

Mijn eetstoornis en alle gedachtes daaromheen waren lange tijd een geheim. Ik durfde vroeger niet te spreken met iemand over mijn bizarre gedachtes. Dat wilde ik ook niet. Iets in mij vertelde me dat het beter zou zijn om dit allemaal voor mezelf te houden. Dit was mijn ding. Mijn geheim.