Mijn Eetstoornis en Ik

Een aantal maanden geleden heb ik er voor gekozen om te stoppen met wegen. Hier heb destijds ook een blog over geschreven. Ik wil graag met jullie delen hoe het nu met mij gaat. Heb ik het nog steeds volgehouden?

Mijn hoofd zit overvol. Mijn gedachtes zijn chaotisch. Ik voel onrust in mijn lijf. De laatste paar weken waren heftig. Er waren veel veranderingen, waar ik ontzettend veel moeite mee heb. Waar ik echter nog meer moeite mee heb, is met loslaten… En juist dat was een van de thema’s dat de afgelopen weken op de voorgrond heeft gestaan.

Het leek me leuk om af en toe even update te schrijven over hoe het nou eigenlijk met mij gaat. Ik krijg geregeld vragen over mijn opleiding en vind het dan ook leuk om jullie het een en ander daarover te vertellen.

Perfectionisme is een obsessief verlangen om handelingen perfect uit te voeren. Dit verlangen kan er voor zorgen dat je overal het beste uit probeert te halen en alles met enorme toewijding zult doen, wat er voor kan zorgen dat je sneller je doelen zult behalen. Perfectionisme kan er echter ook voor zorgen dat je je minderwaardig voelt omdat je het gevoel hebt dat je jouw eigen (te hoge) verwachtingen niet waar kunt maken. Misschien schaam je je hier wel enorm voor – maar durf je dat tegelijkertijd niet toe te geven, wat er voor kan zorgen dat je psychische problemen krijgt.

Het enige dat ik na terugkomst van mijn Oeganda vrijwilligersreis wilde, was weer groenten bij mijn eten. Want dat had ik lange tijd niet gehad. Verder was er nog niks aan de hand. Na deze indrukwekkende reis ging ik weer verder met mijn leven in Nederland. Wat ik vergat, was te praten over deze reis. Wat het met me deed, wat ik zag, wat ik voelde. Uiteindelijk bleek dit namelijk een voedingsbodem te zijn voor een vervelende periode.

Ik denk dat dit voor zowel mensen die kampen met een eetstoornis als hun naasten een vraag is die geregeld in hun hoofd voorbij komt: Hoe zorg je er nou voor dat je die knop omzet?

Ik heb het eerder al eens besproken in een video, maar wil er in deze blog graag verder op in gaan. Wat mij namelijk ontzettend verdrietig maakt is dat het tegenwoordig een trend lijkt te zijn om op te scheppen over je mentale problemen. Op instagram zie ik vaak voorbij komen dat mensen in hun biografie beschrijven welke diagnoses ze allemaal hebben of hoe veel opnames ze al gehad hebben.

25 augustus 2021: Vandaag was het dan zo ver. De introductiedag van mijn nieuwe opleiding. De opleiding tot ervaringsdeskundige in zorg en welzijn... Wie had een jaar geleden gedacht dat ik dit verhaal kon typen? Nou, ik niet!

Ik vond het ontzettend belangrijk om in mijn boek ook de verhalen van mijn naasten te delen. Ik wilde daarmee laten zien dat een eetstoornis invloed heeft op het hele gezin.

Een eetstoornis kan er voor zorgen dat je in een sociaal isolement terecht komt. Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat sociale contacten moeilijker zijn te onderhouden omdat deze vaak gepaard gaan met eetmomenten.

Vroeger was ik enorm verlegen, ik praatte nauwelijks maar lachte altijd. Ik vond het vooral ontzettend eng om tegen vreemden te praten. Ik was altijd bang om iets verkeerds te zeggen. Ik dacht na bij ieder woord. Ik begon te zweten als ik de beurt kreeg in de klas.

Dankjewel dat jij mij opnieuw vertrouwen in de liefde gaf.