Mijn Eetstoornis en Ik

Ik wist niet meer wie ik was. Verloor mezelf aan een hogere macht.

Vorig jaar heb ik een aantal doelen voor mezelf opgesteld, het leek me leuk om samen het jullie hierop terug te blikken. Dit zijn de doelen die ik vorig jaar heb opgesteld:

Ik vond het verschrikkelijk om toe te moeten geven dat ik honger had. Wat ik echter nog verschrikkelijker vond, was dat ik nog veel meer honger leek te hebben dan iedereen om me heen. Na een maaltijd had ik nog steeds honger. Mijn lichaam had natuurlijk een extreem tekort opgebouwd, dus het was eigenlijk absoluut niet vreemd dat mijn lichaam bleef vragen om eten.

Ik wist niet meer hoe het voelde om

Gevangen in verlangens

Het tweede schooljaar is alweer een aantal weken aan de gang. Het voelt anders dit jaar. Er is heel veel veranderd in één jaar tijd. Niet alleen mijn klas en mijn studiebegeleider, maar ook ik. Ik ben veranderd. Ik voel het aan alles.

Het is voor buitenstaanders vaak lastig te begrijpen waarom het zo moeilijk kan zijn om de eetstoornis los te laten. Want waarom is het zo lastig om iets los te laten dat jou totaal kapot maakt? Iets dat alles langzaam van je afneemt? Waarom is het zo lastig om door die verdomde gedachtes heen te breken?

Kunnen we eens stoppen met oordelen?

Dit gastblog is geschreven door Rosalie. Wil jij ook een gastblog schrijven? Stuur dan een mail naar shannon@mijneetstoornisenik.nl

Er zit een diep gewortelde overtuiging vast in mijn hoofd.

Ik doe al een aantal jaar yoga. Dat doe ik het liefst thuis. Dan kan ik ongestoord mijn ding doen. Zonder schaamte. Heel af en toe heb ik zin om gek te doen, dan neem ik mijn matje mee naar een parkje in de buurt en doe ik daar mijn ding. Een paar jaar geleden had ik dat niet gedurfd. Nu durf ik steeds vaker om er voor te kiezen mijn schaamte aan de kant te zetten.

Vakantie zorgde voor mij altijd voor enorm veel stress.