Waarom het doodeng is om de eetstoornis los te laten
Het is voor buitenstaanders vaak lastig te begrijpen waarom het zo moeilijk kan zijn om de eetstoornis los te laten. Want waarom is het zo lastig om iets los te laten dat jou totaal kapot maakt? Iets dat alles langzaam van je afneemt? Waarom is het zo lastig om door die verdomde gedachtes heen te breken?