Inmiddels is alweer bijna het eerste half jaar van mijn studie voorbij! Het gaat allemaal veel sneller dan ik had gedacht. Voor degenen die nog niet weten welke studie ik volg, zal ik het nog even kort uitleggen. Ik ben afgelopen september begonnen aan de studie ‘Ervaringdeskundige in Zorg en Welzijn’ bij Fontys in Eindhoven. Wij leren binnen deze studie om onze kwetsbaarheden op een positieve manier te kunnen gaan inzetten en hiermee anderen te helpen. We leren niet alleen om onze eigen verhalen op een professionele manier in te kunnen zetten, maar leren ook van de verhalen van onze studiegenoten. Daarnaast krijgen we ook lessen zoals psychologie, agogiek en sociologie om onze theoretische kennis ook tot een professioneel niveau te kunnen tillen.

Ik schrijf nauwelijks over sporten en mijn relatie met sporten. In mijn boek heb ik er het een en ander over gedeeld maar in mijn blogs is er nog weinig over te lezen.

Het nieuwe jaar is pas begonnen en natuurlijk vliegen de vragen over goede voornemens ons alweer om de oren. Ik heb er altijd al een gruwelijke hekel aan gehad. Waar ik echter nog een grotere hekel aan heb, is aan alle reclames rondom afvallen. We moeten blijkbaar allemaal vooral heel fit en slank worden. We moeten gezonder eten. Meer sporten.

Wat een jaar. Een jaar met veel hoogtepunten, maar ook veel dieptepunten. Het jaar waarin mijn boek uitkwam en het jaar waarin ik besloot een opleiding tot ervaringsdeskundige te gaan doen, maar ook het jaar dat ik mijn allerliefste hondje, Taco, moest laten inslapen. Een jaar vol liefde, maar ook vol liefdesverdriet. Het was het jaar waarin de meest waardevolle relatie die ik ooit met iemand heb gehad, werd verbroken. Een jaar waarin ik moest leren los te laten. Het was het jaar waarin ik het meest intense verdriet ooit heb gevoeld, maar ook waarin ik me het meest gelukkig heb gevoeld. Ik ervaarde eindelijk weer rust en vrijheid en durfde zelfs na jaren te stoppen met mezelf te wegen.

Ja hoor, het is weer zo ver. De feestdagen komen er weer aan. Ik denk dat ik nooit echt een fan zal worden van de kerstdagen. Het eten was jarenlang een grote struggle tijdens de feestdagen. Ik kon daardoor geen minuut genieten. Ik kon simpelweg niet focussen op iets anders dan op het eten. Mijn hoofd zat vol spanning en stress. Wat mocht ik mezelf toestaan om te eten? Mijn hoofd sloeg op hol. Constante twijfels. En als ik dan koos om tóch mezelf uit te dagen, ontstond er paniek. Wat had ik zojuist gedaan? Ik had gefaald. Ik had destijds absoluut niet door wat er allemaal om me heen gebeurde. Ik zat gevangen in mijn hoofd.

Ik ben gevraagd door Shannon om een stukje te schrijven over mijn eetstoornis in combinatie met autisme.