Wat een jaar. Een jaar met veel hoogtepunten, maar ook veel dieptepunten. Het jaar waarin mijn boek uitkwam en het jaar waarin ik besloot een opleiding tot ervaringsdeskundige te gaan doen, maar ook het jaar dat ik mijn allerliefste hondje, Taco, moest laten inslapen. Een jaar vol liefde, maar ook vol liefdesverdriet. Het was het jaar waarin de meest waardevolle relatie die ik ooit met iemand heb gehad, werd verbroken. Een jaar waarin ik moest leren los te laten. Het was het jaar waarin ik het meest intense verdriet ooit heb gevoeld, maar ook waarin ik me het meest gelukkig heb gevoeld. Ik ervaarde eindelijk weer rust en vrijheid en durfde zelfs na jaren te stoppen met mezelf te wegen.
Het was intens. Maar ik heb zó veel geleerd.
Vorig jaar stelde ik een aantal doelen voor 2021 op (klik hier voor het blog van vorig jaar), ik wil graag met jullie terugblikken op deze doelen:
- Zo veel mogelijk mensen bereiken met mijn boek.
Mijn boek, ik ben er eigenlijk nauwelijks nog mee bezig terwijl het me zó veel heeft gebracht. Na het uitbrengen van mijn boek zijn er heel veel mooie dingen op mijn pad gekomen. Ik ben te gast geweest in een aantal podcasts en ik werd zelfs geïnterviewd door Women's Health én voor de ‘hey, het is oké’ campagne van de Rijksoverheid. Als kers op de taart komt er binnenkort (januari) een mooi interview in het tijdschrift Vriendin, waar ik samen met drie andere toppers iets over mijn struggles mag vertellen.
- Rustmomenten voor mezelf inplannen.
Dit lukt steeds beter. Het is niet altijd even makkelijk, maar ik weet dat rustmomenten ontzettend belangrijk zijn.
- Minder sporten.
Laat ik eerlijk zijn: dit is niet gelukt. Hier wordt aan gewerkt! Sporten voelt voor mij vaak als een ultieme uitlatingsklep, een ultieme afleiding… Maar ook een ultieme valkuil om mezelf mee te blijven verdoven. Een dwang. Er bestaan rondom sporten veel regels in mijn hoofd, regels die ik mezelf heb opgelegd. Ik vind het moeilijk om toe te geven dat het me nog steeds niet lukt om die regels helemaal los te laten, dat ik telkens weer streng voor mezelf moet zijn. Het is iets waar ik niet graag over praat, wat ik liever voor mezelf houdt, zodat niemand het van me af kan nemen.
- Wekelijks blijven bloggen.
Dit heb ik lang volgehouden! Een tijdje terug heb ik echter besloten om in plaats van wekelijks, om de week te bloggen en dat geeft me een stuk meer rust! Helemaal prima dus dat ik dat doel heb bijgesteld!
- Om de week content op YouTube plaatsen.
Dit is niet gelukt. Het werd simpelweg allemaal te veel. YouTube is een soort vergeten kindje van me geworden. Ik vind het leuk om video’s te maken, maar het kost ook veel tijd en de inspiratie ontbreekt ook heel vaak. Ik heb meer inspiratie om te schrijven, dus daarop ligt dan ook mijn focus. Misschien dat ik in het nieuwe jaar mezelf weer ga uitdagen om af en toe een video te maken!
- Bijeenkomst voor naasten van mensen met een eetstoornis organiseren.
Dit is zeer zeker geslaagd! Inmiddels heb ik al een aantal bijeenkomsten kunnen organiseren, waarop ik telkens hartstikke fijne reacties heb gekregen wat voor mij aangeeft dat het belangrijk is om dit te blijven doen. Ik haal er zelf veel energie uit en dit is dan ook iets dat ik in het nieuwe jaar wil blijven doen!
- Voorlichtingen/lezingen geven op scholen.
Yes, dit is ook gelukt! Niet alleen op scholen, maar ook binnen verschillende organisaties. Het leukst vind ik het ok dit soort dingen fysiek te kunnen doen, maar door corona was dat helaas niet altijd mogelijk. In het nieuwe jaar hoop ik dat ik weer wat lezingen en voorlichtingen kan geven. Mocht je dit lezen en interesse hierin hebben, mail mij dan gerust!
- Meer variëren met eten.
Dit was het jaar waarin ik na jaren eindelijk weer met regelmaat pizza durfde te eten en af en toe friet heb gegeten. Ook kon ik eindelijk weer genieten van een kroket en durfde ik sushi te bestellen. Ik durfde ook weer chocolade te gaan eten en kan nu geen dag meer zonder. Het was zeker een jaar waarin ik meer ben durven gaan variëren met eten.
- Iedere week een eet-uitdaging aangaan.
Deze uitdaging begon ik samen met mijn ex-vriend. Wat ben ik hem dankbaar dat hij me heeft weten te motiveren om steeds weer een stapje verder te nemen. Ik moet eerlijk bekennen dat het lastiger voor mij is geworden om dit doel vast te houden na onze break-up, maar ik doe mijn best! Ik ben een tijdje geleden met mijn ouders gaan uit eten en nam voor het eerst sinds jaren niet hetgeen dat de eetstoornis voor mij had gekozen. Ook at ik laatst bij een vriendin die voor me gekookt had. Deze dingen had ik een jaar geleden nog ontzettend moeilijk gevonden, maar gaan me nu steeds makkelijker af. Ik ervaar steeds een klein beetje meer vrijheid en dat voelt ontzettend fijn!
Reactie plaatsen
Reacties