Mijn Eetstoornis en Ik

Foto door Lawe Filips via Pexels

De laatste update van dit jaar. Het leek me een goed moment om terug te blikken op het afgelopen jaar. Een moment om stil te staan bij de groei die ik heb doormaakt. Ik heb namelijk écht het gevoel dat dit voor mij een belangrijk jaar is geweest. Het was een jaar vol met veel ups en downs, een jaar waarin ik heel veel kleine, maar voor mij ook heel grote en belangrijke stappen heb gezet.

Dit gastartikel is geschreven door Arjen Hoftijzer.

Ik heb meestal best wel moeite met de laatste maanden van het jaar. Ik ben geen winter-mens. Ik hou niet van kou. Ik kan de warmte van de zomer en het fijne gevoel dat de zonnestralen me geven soms dan ook écht missen. Ik vind het verschrikkelijk om me van top tot teen in te moeten pakken, zodat ik het niet koud heb.

Artikel geschreven door Janneke de Wit

Door een van mijn volgers werd mij het idee aangedragen om te schrijven over de vragen die je absoluut niet zou moeten stellen én de vragen waarvan ik had gewild dat ze aan mij gesteld waren.

Het was zondag. Voor mij een dag zoals alle andere dagen. Normaal gesproken spring ik al vóór 6 uur mijn bed uit en begin ik aan mijn dag met een ochtendwandeling. Dat is iets dat ik van mezelf moet, iets dat ik al jaren doe. Het is wat mijn eetstoornis mij oplegt om te doen.

"We woonden ineens met drie personen thuis. Het was voor mij heel erg wennen dat ik er ineens 'alleen' voor stond, terwijl Shannon op een verschrikkelijke plek zat. Het was veel te vroeg, veel te snel, veel te onverwacht. Een tijd vol verdriet en onbegrip. Ik had erg veel moeite met focussen op mijn eigen leven, Shannon en ik hadden een hele goede band en ik bleef mij een hele tijd bedenken of ik signalen gemist had? Of ik het had kunnen voorkomen?"

28 mei 2012

Vorige week ging ik uit eten.