Levend boek...

Vorige week was ik een van de sprekers, ofwel een van de ‘levende boeken’, tijdens een event in de bibliotheek in Nuth. Hoewel ik dit vroeger tot in de puntjes zou hebben voorbereid, had ik nu helemaal niks voorbereid. Waar ik me vroeger moest vasthouden aan die controle om mezelf staande te kunnen houden, voel ik nu juist de behoefte om die controle volledig los te laten. Ik kan mezelf niet meer staande houden als ik het gevoel heb dat ik alles onder controle moet hebben; dat beangstigd me, het beklemt me. Ik wil mezelf niet meer op die manier klemzetten. Ik verlang naar vrijheid. Niks onder controle hebben. Het beangstigd me, maar geeft me tegelijkertijd het gevoel dat ik écht leef. 

Ik had besloten niks voor te bereiden. Het enige dat ik wél had voorbereid, was dat ik zou gaan vertellen dat mijn publiek mij vandaag zou mogen gaan lezen. Zoals je een boek op een willekeurige pagina open kunt slaan om daar vervolgens een stuk te lezen dat je wellicht wel of niet aanspreekt, stond ik vandaag óók ter beschikking om mezelf open te stellen; op welke willekeurige pagina van ‘mijn boek’ dan ook. Mijn publiek mocht me alles vragen. Zij bepaalden welke bladzijde ze zouden willen lezen en welk verhaal wij samen zouden gaan vertellen vandaag.

Hoewel ik het ooit doodeng vond om voor een groep te spreken, is het nu iets dat ik uitdagend en leuk vind om te doen. Natuurlijk voel ik zenuwen wanneer ik moet starten, maar ik wil niet langer wegkruipen. Ik wil blijven staan. Blijven staan in mijn kwetsbaarheid. Er is iets in mij veranderd; hoewel ik een paar jaar geleden ontzettend bang zou zijn geweest om ‘af te gaan’, is die angst er nu niet meer. Ik mag falen. Ik mag afgaan. Ik ben er niet langer bang voor. Ik durf het aan te kijken en ik weet ook dat ik hoe dan ook trots mag zijn dat ik überhaupt daar durf te staan. Het maakt me niet meer zo veel uit wat er gebeurd en ik weet ook dat ik het zal overleven wanneer de dingen niet zo gaan zoals ik had gedacht. Het voordeel van dit soort dingen aan te gaan zonder voorbereiden is dan ook dat het eigenlijk nooit écht fout kan gaan; want als ik niks van te voren had bedacht, dan is alles wat er gebeurd goed.

Het heeft goed uitgepakt; wat was het een mooie middag. Een middag met verbindende gesprekken. Doordat ik niks had voorbereid, voelde alles wat er gebeurde kloppend. Als ik dingen had voorbereid, dan was dat misschien wel anders geweest. Ik begin nu écht de meerwaarde te zien van onvoorbereid dit soort dingen te doen. Het geeft me kracht, maar ook vertrouwen. Vertrouwen dat ik het kan. Wat er ook gebeurd, ik kan blijven staan. En als ik niet blijf staan, is dat ook oké. Ik ben in het moment aanwezig en kan volledig mezelf geven. Ik kan woorden geven aan ervaringen die er voorbereid waarschijnlijk veel plastischer waren uitgekomen; nu komen ze echter recht uit mijn hart. Dat voel ik. Maar ik heb ook het idee dat mijn publiek dat voelt. 

Ik durf mezelf te laten zien, zelfs hele kwetsbare gedeeltes van mezelf. Hoewel ik het nog steeds soms doodeng vind, merk ik ook dat het ontzettend bevrijdend voelt. Ik schaam me niet langer. Het brengt me veel dichter bij mezelf, maar ik merk ook dat mijn publiek, of de mensen om me heen, zich daardoor meer openen. Samen door de schaamte heen stappen en onszelf écht laten zien aan de ander, dat is waar verbinding ontstaat. 

Die middag heb ik van allerlei mooie mensen een deel van hun verhaal mogen horen. Het delen van mijn verhaal en mijn ervaringen, nodigde de ander uit om ook iets van zichzelf te delen. Het bracht ons dichter bij elkaar. 

Naar mijn idee delen we te weinig van onze echte verhalen. Van onze binnenwereld. Achter ieder mens schuilt een eigen verhaal. Een verhaal waar jij nog nauwelijks iets van weet. Helaas zijn velen van ons verdwaald, afgestompt, of hebben we een muur om ons heen gebouwd. We hebben ervaren dat ons verhaal, of onze ervaringen er niet mochten zijn. We gingen ons anders voordoen, begonnen ons te schamen en angsten te creëren… 

Durf jij daar uit te stappen? Durf jij jezelf te laten zien zoals je bent? De muurtjes om je heen af te breken en de manieren die je hebt geleerd om jezelf te beschermen aan de kant te schuiven? Durf je dat? Ja, het is doodeng. Maar ik weet zeker dat het ook ontzettend bevrijdend gaat zijn.