De introductiedag

25 augustus 2021: Vandaag was het dan zo ver. De introductiedag van mijn nieuwe opleiding. De opleiding tot ervaringsdeskundige in zorg en welzijn... Wie had een jaar geleden gedacht dat ik dit verhaal kon typen? Nou, ik niet!

Het begon vanochtend al lekker chaotisch, ik wilde op tijd vertrekken dus besloot anderhalf uur van te voren te vertrekken. Ik moest een uur rijden, dus dan zou ik wel op tijd moeten zijn – dacht ik.

Helaas liep alles weer eens niet zoals ik gehoopt had. Eenmaal bij Fontys aangekomen, kon ik de oprit van de parkeerplaats niet vinden. Ik voelde me echt heel dom, maar ik ben gewoon nog niet zo’n held in de auto. In een stad als Eindhoven voel ik me sowieso al gespannen, als ik dan ook nog niet zie waar ik precies moet rijden – terwijl ik wel de parkeerplaats kan zien… Dan slaat mijn hoofd op hol. Ik schoot in de stress, maar gelukkig durfde ik wel te bellen naar Fontys, iets wat ik voorheen écht niet gedaan had. Dat informatie die ik via de telefoon kreeg, hielp me echter ook niet verder op weg. Ik bedacht me uiteindelijk dat ik vast wel een andere plek zou moeten kunnen vinden waar ik mijn auto kwijt kon. Dat was uiteindelijk ook zo, maar dit hele gedoe had me wel nogal wat tijd gekost. Ik moest nog een stukje lopen vanaf de plek waar ik de auto had gezet… Natuurlijk bedacht ik in mijn hoofd al allerlei rampscenario’s: Misschien waren ze wel al gestart met de voorlichting die we zouden krijgen en moest ik nog het hele gebouw in mijn eentje door gaan zoeken… Misschien zou ik de groep helemaal niet meer vinden… Misschien zou ik te laat binnenkomen en zou iedereen me aanstaren…

Ik werd helemaal gek van mezelf, maar kwam alweer een beetje tot rust toen ik er achter kwam dat de inloop nog tot half elf zou duren. Dat was het nog niet. Toen ik eindelijk bij de plek aankwam waar we moesten zijn, was er al een heel gedeelte van de groep aanwezig. Ik vroeg me af of dit wel de juiste groep zou zijn. Misschien zat ik wel weer helemaal verkeerd en had die man achter de balie, aan wie ik zojuist had gevraagd waar ik moest zijn, me wel de verkeerde kant op gestuurd. Ik durfde niet te vragen of de rest hier ook was voor de opleiding tot ervaringsdeskundige. Ik besloot maar te zwijgen en te hopen dat het allemaal goed zou komen.

Dat kwam het trouwens ook, gelukkig.

We hebben die hele ochtend uitleg gehad over de opleiding en alles daaromheen. Het was leuk om de docenten te zien en sowieso af en toe eens om me heen te kunnen kijken wie er allemaal met mij deze opleiding zouden gaan doen. Het is een heel diverse groep, waarbij de oudste 62 is en de jongste 22. Die diversiteit vind ik wel heel leuk en mooi! Ik voel me meteen ook absoluut niet meer te oud om nog aan een studie te beginnen… Je bent sowieso nooit te oud om te leren, toch?!

Ik heb deze middag kennis kunnen maken met mijn klas… En eerlijk gezegd vond ik dat veel spannender dan ik had gedacht. Een voorstelrondje vind ik sowieso altijd vreselijk. Ik zou het liefste willen dat ik dan over zou kunnen worden geslagen. Ik was de laatste die zich voorstelde… Ik durfde er steeds niet tussen te komen… Dus wachtte ik maar totdat er geen andere optie meer was en ik wel móest. Ik vind het altijd moeilijk om iets over mezelf te vertellen, vooral als alle ogen op mij gericht zijn. Ik haat dat. Ik voelde zweetdruppels langs mijn lijf lopen en merkte dat mijn hand trilde. Ik hoopte dat het zo snel mogelijk voorbij zou zijn.

Op de een of andere manier had ik niet gedacht dat ik me zó onzeker zou voelen, die enorme onzekerheid had ik al lang niet meer gevoeld. Ook had ik de hele dag al last van nare gedachtes – zo vond ik het moeilijk om te beslissen waar ik bijvoorbeeld moest gaan zitten in de pauze. Ik vond het moeilijk als iemand tegen me begon te praten – want wat nou als ik iets stoms zou zeggen? Wat nou als ik het nou meteen allemaal zou verpesten? Wat nou als ze me dom zouden vinden?

Het was best wel confronterend om te merken dat deze gedachtes ineens weer zó hardnekkig aanwezig waren.

Toch heb ik wel heel veel zin om écht te gaan starten met de opleiding. We hebben tijdens deze eerste ontmoeting al best kwetsbare dingen met elkaar kunnen delen. Iedereen zit er natuurlijk met een eigen ervaring, en ondanks dat iedereen er met een hele andere ervaring zit – voel en merk je toch heel veel herkenning. Ik ben benieuwd naar alle ervaringen die we onderling uit zullen gaan wisselen… Ik hoop hier heel veel van te gaan leren. Ik heb er vooral heel veel zin in. Dit is oprecht een van de mooiste dingen die ik ooit ben aangegaan. Er zitten geen twijfels meer in mijn hoofd – dit is een goede keuze geweest! Ik ben er klaar voor!