Herstellen

Ja, het voelt soms onmogelijk. Ja, het voelt soms ontzettend zwaar.

Maar dat is niet waar ik het in dit blog over wil hebben; in dit blog wil ik juist de mooie dingen delen die bij het herstellen van anorexia nervosa horen.

Weer voelen

Ondergewicht kan er voor zorgen dat je emoties worden afgevlakt, waardoor alles als het ware minder binnenkomt. Geluk, maar ook verdriet. Ik kan nu eindelijk weer af en toe de slappe lach hebben. Ik kan lachen om de meest onzinnige dingen. Ik kan weer écht plezier hebben. Voorheen had ik vaak het gevoel dat ik me gezelliger voor moest doen, dan dat ik was. Nu durf ik steeds meer mijn echte emoties te tonen én kan ik ook weer de echte emoties voelen.

Niet meer vastzitten aan eettijden

Tegenwoordig kan ik er veel beter mee omgaan om op andere tijden te eten. Het voelt ontzettend fijn om in het weekend eens wat later op te kunnen staan, maar niet in de stress hoeven te schieten om de eettijden. Ook voelt het fijn om minder druk te voelen rondom de etenstijden; ik hoef niet meer per se om etenstijd thuis te zijn. Als ik ergens op bezoek ben en het is gezellig, dan schiet ik niet meer meteen in de stress.

Uitdagingen aangaan zonder te compenseren

Voorheen ging ik ook wel eens eet-uitdagingen aan, maar ik compenseerde deze altijd door minder te eten of meer te sporten. Het aangaan van uitdagingen, zonder deze te compenseren voelde aan het begin ontzettend fout – maar voelt nu juist ontzettend goed. Ik hoef niet meer te berekenen of een taartje wel in mijn eetschema past. Ik hoef geen extra rondje meer te lopen.

Met anderen samen eten

Ik kan er eindelijk weer van genieten om met anderen samen te eten. Ook al kan het van te voren of achteraf soms ontzettend moeilijk zijn, ik ben blij dat het eindelijk weer kan. Ik hoef niet meer mijn eigen maaltijd mee te eten, maar durf samen met iemand te koken en heel af en toe zelfs het koken uit handen te geven. Ook kan ik eindelijk weer gezellig mee-eten. Ik doe mee wanneer er pizza word besteld, in plaats van mijn eigen ‘veilige’ maaltijd te bereiden. Ik word vaak nog overspoeld met gedachtes. Ik word overspoeld met een gevoel van schaamte wanneer ik met anderen samen eet. Het voelt alsof anderen mij in de gaten houden omdat ik anorexia heb. Ik ben bang voor wat ze allemaal denken, maar tegelijkertijd laat ik me daar niet meer door tegenhouden. De gezelligheid is nu veel belangrijker voor mij én het voelt ook echt alsof het weer gezellig kan zijn, in plaats van dat ik het gevoel heb dat ik gezellig moet doen terwijl ik me niet zo voel.

Geen calorieën meer tellen

Ik weet zeker nog wel hoe veel ik ongeveer binnenkrijg, maar ik ben er niet meer bezig met het allemaal precies te berekenen. Ik probeer zelfs vaak bewust het aantal vegetarische bitterballen die ik in mijn mond stop, niet meer te tellen. Ik dwing mezelf om met andere dingen bezig te zijn. Ik dwing mezelf om meer te pakken, wanneer ik meer wil. Ik dwing mezelf om een voedingsmiddel te zien als wat het is, en niet als 'x aantal calorieën' en dat voelt ontzettend bevrijdend!

Me weer kunnen concentreren

Ik kan eindelijk weer concentratie vinden om een boek te lezen of om een serie te kijken. Af en toe slaat de onrust nog wel toe, maar mijn hoofd is niet meer alleen maar bezig met eten, calorieën, afvallen en sporten.

Bankhangen en langer in bed blijven liggen

Ik zal eerlijk toegeven dat ik in mijn eentje nog steeds niet vaak op mijn bank zit, maar met mijn vriend samen kan ik soms uren op de bank hangen. Hij brengt me tot rust. Ik kan er zelfs soms naar verlangen om gewoon heerlijk samen op de bank te kunnen liggen (met een bak ijs)! Ook kan ik eindelijk langer in bed blijven liggen in het weekend. Af en toe lukt het me doordeweeks zelfs ook (als ik geen afspraken heb.) Ik heb vele enorme onrust-momenten moeten doorstaan om het mezelf aan te leren, maar nu begin ik het mezelf steeds meer te gunnen en besef ik me dat ik echt wel lief voor mezelf mag zijn.