Door een van mijn volgers werd mij het idee aangedragen om te schrijven over de vragen die je absoluut niet zou moeten stellen én de vragen waarvan ik had gewild dat ze aan mij gesteld waren.
Foto door Olya Kobruseva via Pexels
Ik zal beginnen met de vragen die je (naar mijn idee) absoluut niet zou moeten stellen.
“Wat eet je dan wél?”
“Hoe veel calorieën eet jij op een dag?”
“Heb je tips om af te vallen?”
“Hoe veel weeg je?”
Vragen waar ik moeite mee heb, hebben meestal te maken met calorieën, eten of afvallen. Ik heb absoluut geen zin om met iemand te delen hoe veel calorieën ik eet of om te praten over hoe veel calorieën er in bepaalde producten zitten. Waarom is het van belang om daar over te praten? Laat deze vragen alsjeblieft achterwege. Ik vind het ook vervelend als mensen gaan praten over diëten of over wat ze allemaal gezond of ongezond vinden. Ik ben daar al constant mee bezig in mijn hoofd. Door álles wat iedereen zegt over eten, kan er weer een nieuwe onzekerheid of angst ontstaan.
Ook vind ik praten over gewicht écht ‘not-done’. Waarom is het interessant om te weten hoe veel iemand weegt? Het gewicht zegt absoluut niks over de ernst van een eetstoornis.
Welke vragen had ik gewild dat mij gesteld waren?
Dat vind ik best een lastige vraag om te beantwoorden! Eerlijk gezegd was er een hele periode dat ik absoluut niet wilde dat mij überhaupt een vraag gesteld werd over mijn eetstoornis. Ik had geen zin om er over te praten. Ik wilde het allemaal heel diep wegstoppen. Ik moest dit alleen doen. Ik schaamde me voor al mijn gedachtes. Niemand leek het te begrijpen. Er zijn echter zeker wel vragen die ik fijn vindt, als ze me gesteld zouden worden, of als ze me gesteld waren:
“Hoe kan ik je helpen?”
“Is er iets dat ik voor je kan doen om het makkelijker te maken?”
“Waar heb je op dit moment behoefte aan?”
“Waar heb je het moeilijk mee?”
Ik denk dat het vooral belangrijk is om te blijven communiceren. Maar heb het alsjeblieft niet constant over eten! Probeer eens ergens anders op in te haken, of vraag hoe het nu écht met iemand gaat.
Ik vind het trouwens absoluut niet erg als iemand andere ‘positieve’ vragen stelt met betrekking tot het eten; als iemand me vraagt wat ik nou vroeger écht lekker vond, of wat ik graag nog wel eens zou willen eten. Daar wil ik best over praten. Ook vind ik het niet erg als iemand me verteld over wat hij of zij voor lekkers heeft gekookt. Ik hoor graag dat iemand ‘normaal’ doet, in plaats van al dat ingewikkelde gedoe rondom het eten.
Vertel mij dus niet hoe veel calorieën, hoe veel koolhydraten of hoe veel vetten er in je eten zitten. Daar heeft mijn hoofd het al veel te druk mee. Ik wil daar juist eens niet mee bezig hoeven te zijn.
Je hoeft je óók niet te excuseren als je iets ‘ongezonds’ eet waar ik bij ben, of met mij in discussie te gaan over wat er nou allemaal grote ‘caloriebommen’ zijn. Dat hoef ik echt niet meer te horen. Ik weet het allemaal. Maar het is zó onbelangrijk.
Ik wil dat jij gewoon geniet. En dat ik hopelijk ook weer ooit kan genieten.
Reactie plaatsen
Reacties