Ik krijg steeds meer een hekel aan het woord eetstoornis. Tegenwoordig probeer ik op elke plek waar ik kom mensen te vertellen waarom deze benaming niet kloppend is. Ik heb zelf ook al een nieuwe benaming bedacht, namelijk ‘voeding- en lichaamsgerichte coping.’
Hoewel je nu misschien denkt: Shannon, wat zit jij nou weer te mierenneuken… Zal ik uitleggen waarom ik vind dat we een nieuwe benaming moeten gaan gebruiken.
Sta een stil bij het woord. EetSTOORNIS. Het woord stoornis is afgeleid van ‘gestoord’ of’ verstoord’. We zijn zeker niet gestoord. Er is zeker wel sprake van een ‘verstoring’ in het eetpatroon… Maar is dat waar het over zou moeten gaan?
Ik denk dat als je mensen met een eetstoornis gaat vragen om er een betekenis aan te geven en te vertellen waar het écht over gaat, ze nauwelijks zullen vertellen over een verstoring in hun eetpatroon. Hoewel er zeker problemen en verstoringen in het eetpatroon zullen plaatsvinden, is dat niet waar een eetstoornis over gaat. Een eetstoornis is simpelweg een manier om om te gaan met onderliggende problemen. Een coping, uitweg, vlucht of hoe je het dan ook wil noemen.
Als iemand wil herstellen van een eetstoornis, vanaf nu ga ik het voeding- en lichaamsgerichte coping noemen, is het naar mijn idee dan ook noodzaak om ook aandacht te geven aan het onderliggende. Juist door daar aandacht aan te geven, is die coping hopelijk steeds minder nodig.
Ik ben van mening dat als we alleen maar blijven focussen op voeding, gewicht en lichaamsbeeld we niet de kern raken. Het is te vergelijken met iemand die naar de huisarts gaat voor slaapproblemen en vervolgens slaappillen krijgt. Diegene slaapt wellicht weer goed, maar de kern van het slaapprobleem is waarschijnlijk niet opgelost. Want waarom slaapt iemand niet goed? Wat speelt er in zijn of haar leven waardoor het slapen zo moeizaam gaat? En wat kan daar wellicht aan gedaan worden? Op die manier zouden we ook met voeding- en lichaamsgerichte coping om moeten gaan. Kijken naar het verhaal in plaats van naar de uitingsvormen.
En ja, naar mijn idee begint dat al met een andere naam. Want de naam eetstoornis verteld ons constant weer dat er iets verstoord is. Alsof er iets in ons kapot is, terwijl dat absoluut niet het geval is. Een eetstoornis, ofwel voeding- en lichaamsgerichte coping, is een laatste redmiddel. Een manier om te overleven. Hoe paradoxaal dat dan ook klinkt. Laten we het alsjeblieft dan ook op die manier gaan benaderen.
Reactie plaatsen
Reacties