Vorig jaar heb ik een aantal doelen voor mezelf opgesteld, het leek me leuk om samen het jullie hierop terug te blikken. Dit zijn de doelen die ik vorig jaar heb opgesteld:

Ik vond het verschrikkelijk om toe te moeten geven dat ik honger had. Wat ik echter nog verschrikkelijker vond, was dat ik nog veel meer honger leek te hebben dan iedereen om me heen. Na een maaltijd had ik nog steeds honger. Mijn lichaam had natuurlijk een extreem tekort opgebouwd, dus het was eigenlijk absoluut niet vreemd dat mijn lichaam bleef vragen om eten.

Ik wist niet meer hoe het voelde om

Gevangen in verlangens

Het tweede schooljaar is alweer een aantal weken aan de gang. Het voelt anders dit jaar. Er is heel veel veranderd in één jaar tijd. Niet alleen mijn klas en mijn studiebegeleider, maar ook ik. Ik ben veranderd. Ik voel het aan alles.

Het is voor buitenstaanders vaak lastig te begrijpen waarom het zo moeilijk kan zijn om de eetstoornis los te laten. Want waarom is het zo lastig om iets los te laten dat jou totaal kapot maakt? Iets dat alles langzaam van je afneemt? Waarom is het zo lastig om door die verdomde gedachtes heen te breken?