Omdat ik weet hoe het voelt

Ik weet hoe het voelt om bang te zijn voor de toekomst.

Ik weet hoe het voelt als angsten je leven beheersen.

Ik weet hoe het voelt om jezelf kwijt te raken.

Ik weet hoe het voelt om niet meer te kunnen dromen.

Ik weet hoe het voelt om in de steek te worden gelaten.

Ik weet hoe het voelt om geen doel meer te hebben om voor te leven.

Ik weet hoe het voelt om nooit goed genoeg te kunnen zijn.

Ik weet hoe het voelt als je dag en nacht alleen nog maar aan eten kunt denken.

Ik weet hoe het voelt als de weegschaal jouw leven bepaalt.

Ik weet hoe het voelt om niet meer te kunnen voelen.

Ik weet hoe het voelt als iedereen om je heen bezorgd is of je de volgende dag wel zult halen.

Ik weet hoe het voelt om al je vrijheden kwijt te raken.

Ik weet hoe het voelt om totaal geen eigen keuzes meer te mogen maken.

Ik weet hoe het voelt om je leven opnieuw op te moeten bouwen.

Ik weet hoe het voelt om je spiegelbeeld te haten.

Ik weet hoe het voelt als iedereen het vertrouwen in jou is verloren.

Ik weet hoe het voelt om geen emoties te mogen tonen.

Ik weet hoe het voelt om altijd een masker op te moeten zetten.

Ik weet hoe het voelt om niet meer in staat te zijn om voor jezelf te kunnen zorgen.

Ik weet hoe het voelt om geen hoop meer te hebben.

Ik weet hoe het voelt om nooit aan je eigen eisen te kunnen voldoen.

Ik weet hoe het voelt om het nooit meer warm te kunnen hebben.

Ik weet hoe het voelt om constant een gevecht te moeten voeren in je hoofd.

Ik weet hoe het voelt als niemand je lijkt te begrijpen.

Omdat ik me altijd schaamde voor mijn gedachtes en gevoelens, gaf ik mezelf nooit de ruimte om te ontdekken dat anderen misschien wel met dezelfde gedachtes en gevoelens worstelden. Ik heb me daardoor heel lang heel alleen gevoeld. Door verschillende therapieën en opnames leerde ik om meer te gaan praten. Ik leerde daardoor ook dat hoe kwetsbaarder ik me opstelde, hoe meer verbinding ik juist met de ander kon maken.

En ondanks dat ik het heel eng vond om de verbinding met anderen aan te gaan, merkte ik ook dat het me goed deed. Ik ervaarde eindelijk dat als ik mezelf kwetsbaar opstelde, dit niet afgestraft werd. Ik leerde dat mijn emoties er mochten zijn...