Het herstellen van een eetstoornis, ofwel voedings- en lichaamsgerichte coping, is een complex en uitdagend proces, waarbij het aangaan van angsten een centrale rol speelt. Mensen die lijden aan anorexia ervaren vaak diepgewortelde angsten met betrekking tot eten, gewichtstoename, controleverlies en lichaamsbeeld. Deze angsten vormen obstakels op de weg naar herstel en kunnen het proces bemoeilijken. In deze blog gaan we dieper in op waarom het aangaan van angsten zo moeilijk is en wat zou kunnen helpen om uit de cirkel van angst te stappen.

Soms ben ik nog steeds bang. Bang om uit te spreken wat ik echt verlang. Bang dat de ander mij zal afwijzen. Bang om te veel ruimte in te nemen.

Hoe ontstaat zelfstigma?

Eetstoornissen beïnvloeden niet alleen het individu, maar ook de mensen om hen heen, met name romantische relaties. Ik vind het dan ook belangrijk om de diepgaande impact van een eetstoornis (voedings- en lichaamsgerichte coping) op relaties en intimiteit uit te leggen, omdat een eetstoornis natuurlijk over veel meer gaat dan alleen de strijd rondom voeding, gewicht en lichaamsbeeld.

Het herstel van een eetstoornis (voedings- en lichaamsgerichte coping) is een uitdagende reis die niet alleen de persoon met de stoornis beïnvloedt, maar ook de mensen om hen heen. Vrienden en familie spelen een cruciale rol in het bieden van ondersteuning en hulp tijdens dit proces. In dit blogartikel zal ik een aantal effectieve manieren delen die kunnen helpen om iemand te ondersteunen die worstelt met een eetstoornis.

Mijn eetstoornis en alle gedachtes daaromheen waren lange tijd een geheim. Ik durfde vroeger niet te spreken met iemand over mijn bizarre gedachtes. Dat wilde ik ook niet. Iets in mij vertelde me dat het beter zou zijn om dit allemaal voor mezelf te houden. Dit was mijn ding. Mijn geheim.

Een eetstoornis, ofwel voedings- en lichaamsgerichte coping, kan ontstaan door diverse factoren; waaronder psychologische, sociale en biologische. Een aspect dat steeds meer aandacht krijgt, is de rol van trauma in het ontstaan en herstel van een voedings- en lichaamsgerichte coping. In dit blog ga ik dieper in op de impact van trauma en hoe het begrijpen van de relatie tussen trauma en eetstoornissen (voedings- en lichaamsgerichte coping) een cruciale stap kan zijn in het herstelproces.

Ik heb hier nog niet veel over geschreven, terwijl het een onderwerp is dat vaak ter sprake komt als we het hebben over eetstoornissen.

Waar ik veel moeite mee heb gehad, is met het gevoel dat wanneer ik een gezond gewicht zou bereiken mijn omgeving niet meer zou zien dat er iets met mij aan de hand was.

Jarenlang was het een drama. De naderende kerstdagen. Hoe meer lampjes ik zag op straat en hoe meer kerstbomen ik overal zag, hoe meer interne paniek ik kreeg. Dat de kerstdagen er aankwamen betekende namelijk ook dat het kerstdiner er aankwam én dat je niet om de chocolade heen zou kunnen in de supermarkt.

Ik krijg steeds meer een hekel aan het woord eetstoornis. Tegenwoordig probeer ik op elke plek waar ik kom mensen te vertellen waarom deze benaming niet kloppend is. Ik heb zelf ook al een nieuwe benaming bedacht, namelijk ‘voeding- en lichaamsgerichte coping.’

Ik kan me nog goed herinneren hoe erg ik vroeger altijd gefocust was op de ander. Naast dat ik constant in mijn hoofd bezig was met wat ik zelf wel of niet mocht eten, was ik namelijk ook enorm obsessief bezig met wat mensen om mij heen aten.