Gastblog: Ervaringsdeskundigheid

Gepubliceerd op 19 juli 2021 om 06:30

Dit gastartikel is geschreven door Roos van Oijen.

Wil jij ook een gastartikel schrijven?

Stuur dan een mailtje naar shannon@mijneetstoornisenik.nl

 

Toen Shannon mij vroeg te schrijven over hoe ik mijn behandeling bij Human Concern heb ervaren moest ik echt even nadenken. Wat zou ik allemaal opschrijven? Ik kan er zo veel over vertellen..

 

Laat ik beginnen mezelf even voor te stellen. Ik ben Roos, 26 jaar oud en trotse zus van vijf broers. Ik werk fulltime in de psychiatrie en daarnaast coach ik nu zelf mensen (vooral jonge vrouwen) met leefstijl- en eetgerelateerde problemen. 

 

Eind 2016 ontwikkelde ik de eetstoornis anorexia. Hoewel ik zelf al vrij snel in de gaten had dat mijn (eet)gedrag en gedachten niet ‘normaal’ waren lukt het me niet om hier zelf actief iets aan te veranderen. Via mijn huisarts (ik ben hem nog steeds dankbaar voor zijn adequate handelen) ben ik bij Human Concern terecht gekomen. In het begin dacht ik er maar een paar gesprekken nodig te hebben; dan zou mijn probleem wel opgelost zijn... Zo simpel bleek het toch niet. Toen mij na ongeveer een jaar behandeling werd gevraagd of ik naar Portugal zou willen voor een opname heb ik dan ook geen moment getwijfeld. Voor mij was het dé kans om een verdiepingsslag te maken in mijn behandeling en mijn leven stap voor stap weer terug te krijgen.

 

 

Human Concern werkt voornamelijk met ervaringsdeskundigen. Ik denk dat het daardoor komt dat het voor mij altijd als een warm bad heeft gevoeld; zowel in Nederland als in Portugal. Vanaf het eerste moment voelde ik me er gehoord en begrepen. Daarbij was er niet alleen aandacht voor mij, maar ook voor mijn naasten. Ik heb dat altijd heel erg fijn gevonden.

 

Ik kan me nog goed herinneren dat ik een gesprek had met een psychologe voordat ik bij HC terecht kon. Ik had mezelf net een enorme drempel over geschopt en haar verteld over een van mijn eetangsten - iets waar ik me op dat moment ontzettend voor schaamde. Haar reactie was: "Maar dan doe je dat toch gewoon niet meer?!"... Ze zal het vast goed bedoeld hebben, maar op dat moment voelde het als een klap in mijn gezicht en de schaamte voor mijn eigen gedachten, gevoelens en gedrag werd alleen maar groter. Vervolgens durfde ik niets meer met haar te delen. Ze zou me toch niet begrijpen.

 

Bij HC heb ik nooit het gevoel gehad niet begrepen te worden. Het feit dat iedereen die bij HC werkt die ik tijdens mijn behandeling heb ontmoet de tijd en moeite nam om iets over zichzelf en haar eigen geschiedenis te vertellen zorgde voor een onwijs open sfeer en vertrouwd gevoel. Ik had nooit het gevoel veroordeeld te worden om wat ik zei, dacht of deed. Niet vanuit mijn eetstoornis, niet vanuit mijn eigen ik. Ze wisten namelijk allemaal waar ik doorheen ging. Dit wil niet zeggen dat ik vanaf het eerste moment helemaal open en eerlijk kon zijn. Zeker in de eerste fases van mijn behandeling was mijn eetstoornis regelmatig aan het woord tijdens de sessies met mijn psychologe. Toch heeft de niet-oordelende houding, openheid, warme sfeer en het enorme begrip ervoor gezorgd dat ik me uiteindelijk wel helemaal kon openstellen en echt stappen kon zetten. Ik weet niet of me dit was gelukt als mijn psychologe en haar collega’s geen ervaringsdeskundigen waren.

 

Door mijn ervaring met ervaringsdeskundigen ben ik er groot voorstander van dat hier in de toekomst meer gebruik van gemaakt gaat worden tijdens behandelingen. En dan maakt het eigenlijk niet uit of het gaat om de behandelingen bij eetstoornissen, verslavingen of andere (psychische) problemen. Ervaringsdeskundigheid tijdens een behandeling kan volgens mij voor iedereen helpend zijn en dan niet alleen vanwege bovengenoemde, maar ook omdat je iemand met ervaring niet zo makkelijk om de tuin kan leiden. Hij/zij kent alle (eetstoornis)trucjes namelijk dondersgoed en prikt hier dus veel sneller doorheen dan iemand zonder deze ervaring. Voor je eetstoornis niet leuk; voor jezelf en je eigen gezondheid echter wel (dat besef je je vaak alleen pas later), haha!

 

Kortom: ik ben Human Concern nog iedere dag dankbaar en ik geloof enorm in de kracht van ervaringsdeskundigheid.

Reactie plaatsen

Reacties

Charlotte van Druten
3 jaar geleden

Heel mooi en inspirerend Roos. Ik heb bewondering voor hetgeen je zo ver bent gekomen en je eetstoornis overwonnen hebt.